खगेन्द्र अवस्थी
जीवनमा सबै भन्दा बढी माया गर्ने मेरी आमा अनि आमा पछि की तिमी सानी तिम्रालागि मेरो प्रेम कहिलै घटेन तिम्रो एउटा एसएमएस ढिलो आउँदा आँखा बाट तप तप झर्ने मेरा आँशु अझै रोकिएका छैनन हाम्रो प्रेम बसेको धेरै त भएको छैन तर किन हो किन कुरा नहुँदा एउटा मन अनि मुटु पटक पटक रोएको झै आभास दिलाउन थाल्छ उनको घर सुखड अनि मेरो घोडाघोडी हाम्रो ठाउँ एउटै भए पनि भेट्नका लागि महिनौ कुर्नु पर्थ्यो दिनको पटक पटक देखि रखिन्थिन तर हामी कैले बोल्ने गर्थिनम खुबै प्रेम गर्थे म तर सधैं पीडा पाउँथे।
हरेक दिन आउने यो चौबीस घण्टाको समय तिमीलाई सम्झिनका लागि एक पलजस्तो मात्र लाग्छ । यी सपनाजस्ता दिन तिम्रै झझल्कोमा बित्दै बित्दै जान्छन् । मेरो हृदयको दृष्टि जहाँसम्म पुग्छ, म तिमीलाई त्यहाँसम्म देख्छु । तिम्रो सम्झना र मायालुपनलाई बहन गर्न नसक्दा बहन्छन् अश्रुबुँद अनि लछप्पैै भिज्छ मन । जब नियाल्छु सजल मन तब तिम्रै मलील अनुहार मुस्कुराइरहेको हुन्छ
मेरो महामहिम, तिमी सर्वश्रेष्ठ हौ । दिउँसो, राति, भोक, तीर्खा, निन्द्रा मलाई छुटयाउन गाह्रो परेको छ । केवल तिम्रो ख्याल छ । मेरो तीर्थ हौ तिमी र हरपल प्रेम चढाउँदैछु म तिम्रो पयरमा । लाग्छ यो शीर तिम्रै सामु झुक्न लालायित बनिरहेको छ । म तिम्रै लागि यो धर्तीमा जन्म लिए, तिम्रै लागि जीवन अर्पण गर्छु ।
तिमी प्रेमको दूत । मेरो मृगतृष्णा । मेरो तन, मन र जीवनमा तिम्रो स्पर्शको न्यानोपनको अझ पनि अवशेष बाँकी छ । रुवा भन्दा पनि न्यानो, नरम र कोमल छौ तिमी मलाई । त्यो प्रेमिल अतीतका पानालाई मनको पुस्तकालयमा छिरेर अध्ययन गरिरहेको छु । हाम्रो हृदय एकाकार हुँदा आनन्दको नदी कुलकुलाएको थियो । अनि हामी बाहेक थियौ निरन्तर निरन्तर ।
म सम्झिँदैछु त्यो प्रेममय क्षण एकदिन तिम्रो हातबाट रगत बगिरहेको थियो । मुटु आकारको त्यो घाउभित्र तिमीले हामी दुईजनाको नाम लेखेको थियौ । म हाम्रो अगाध प्रेम सम्झिएरस्तब्ध भएथे । तिमीले मलाई एसएमएस ढिलो फर्काएर रुवाउने गर्थेउ प्रिय………… ! तिम्रो सम्बोधमा कति मिठास छ कति आदर छ कति त्याग छ,कति समर्पण छ शायद मैले शब्दमा व्याख्या नै गर्न सक्दिन । हिमालकी छोरी………..सूर्यको चमकजस्तै चम्कने सूर्यमुखि रानी……….स्वर्गकी परी ……..जस्ता रोमान्टिक उपनामले संवोधित गर्ने कति कोमल अनि दयालु हृदय तिम्रो ? मैले बोलेको प्रत्येक शब्दहरू नियालेर मेरो पीडा अनि दुःखेको घाउ तुरुन्त छाम्न सक्ने ………….जीवन सङ्घर्षको क्रममा मरुभुमीपूर्ण उकाली ओरालीहरुमा लगातार यात्रा गर्दा भेटिएका काँढेदार क्याक्टसहरुले चिथोरेर रक्ताम्य भएको मेरो चहर्याएको घाउमा तिम्रा शीतल बाणीहरुले तत्काल मल्हम लगाउन सक्ने, रोईरहेको मेरो यो अतृप्त मनलाई बिचारको माध्यमद्धारा तत्काल हँसाउन सक्ने, तिम्रो नि:स्वार्थ माया,मोहिनी रूप र अथाह खुबीहरु बिच थाहै नपाई सुस्त सुस्त म पनि तिम्रो मायाँको छाहारीमा ओतलाग्न पुगेछु । “
